Het is februari, koud en regenachtig, eigenlijk zoals nu maar dan 7 jaar geleden. Ik rijd naar huis na een gesprek. De helft van de rit schakel ik met links want dit is de eerste keer dat ik mag rijden na mijn gebroken pols. En dan gelijk een rit van een uur heen en een uur terug, niet echt handig.
Het gesprek wat ik net heb gevoerd, verliep raar. En in mijn hoofd probeer ik de dingen op een rijtje te krijgen. Ik werk op dat moment 6,5 jaar als interimmer en heb al veel gesprekken voor een opdracht gevoerd. En nog vaker aan de andere kant van de tafel gezeten als HR adviseur.
Een ander gesprek
Dit gesprek is anders. Zodra ik binnenkwam werden er vragen op mij af gevuurd. Het ging maar door. Gewoon vragen kris kras door elkaar, niet doorvragen op mijn antwoorden, zeg maar een mitrailleur.
Na 25 minuten houdt het vragenvuur op. En krijg ik de kans om zelf nog vragen te stellen. Na 35 minuten sta ik weer buiten, verbaasd over wat er zojuist gebeurde.
Onderweg word ik gebeld, de consultant die mij heeft voorgedragen voor de opdracht vraagt hoe het gesprek gegaan is. Ik vertel haar dat ik het een bijzonder gesprek vond. Maar ook dat ik benieuwd ben naar de terugkoppeling van de opdrachtgever. De opdrachtgever is enthousiast en wil mij inhuren.
Nou…. zeg ik. Ik weet het niet. Het gesprek liep zo raar. Normaal heb je samen een gesprek maar zo ging dit niet. Ik wil graag nog de HR manager spreken die het gesprek deed.
Leg uit
Als ik hem aan de telefoon heb, leg ik uit dat ik graag wil weten waarom hij dit gesprek zo voerde. Hij legt uit dat de directeur een bepaald type is en lastig is om mee te werken. Hij wilde weten hoe een interimmer zich zou houden tegenover de directeur, vandaar.
Oké, dat snap ik. Maar waarom niet aan het einde van het gesprek daar dan iets over zeggen? Wonderlijk.
Ik besluit de opdracht toch aan te nemen, het is meer de ratio die deze keer overheerst dan het gevoel. Een verkeerde inschatting zal later blijken . Maar ja, soms werkt het ook zo, de schoorsteen moet roken, er moet brood op de plank, voor niets gaat de zon op en de rekeningen moeten betaald worden, dus.
Het valt mee
De directeur waarvoor ik werd gewaarschuwd kan ik heel goed mee samenwerken. Ze heeft de gewoonte om elke keer binnen te vallen en om een lijstje te vragen. Als ik haar vraag welke lijstjes ze voortaan op wekelijkse of maandelijkse basis wil ontvangen is ze verrast. Kan dat? Ja natuurlijk!
Met de twee collega’s die er allebei al een tijd werken, is het lastig samenwerken. Als ik vraag zullen we lunchen wordt er gezegd dat ze hier eten, niet lunchen. Ok, sorry. Als ik keihard heb gewerkt om een evaluatie op tijd af te hebben voor directie en OR, voelt een collega zich niet betrokken en gaat naar onze leidinggevende.
Op het matje
Ik word op het matje geroepen dat ik mijn collega niet heb betrokken. Ik geef toe dat dat klopt. Mijn leidinggevende is verrast. Ja natuurlijk heb ik hem niet betrokken, hij was drie weken op vakantie. Waarom komt mijn collega eigenlijk niet zelf naar mij toe om dit te bespreken? Ik bijt niet....
Zij kijken Olympische Spelen tijdens werktijd en iedereen die met een vraag binnenkomt wordt afgewimpeld, het is heel druk, kan het volgende week? Niet mijn werkethos.
Spanning
De onderlinge spanning neemt toe en ik voel mij niet lekker in mijn werk zitten. Ik begin aan mijzelf te twijfelen. Wat nu? Ik besluit met een aantal mensen te gaan praten om erachter te komen wat hier speelt.
Kritiek of feedback, wat je wilt, die ik eerder kreeg toen ik nog in loondienst was, spelen weer op. Ik ben te onafhankelijk, ik betrek mensen niet, ik weet het beter, alles moet anders etc.
Jeetje denk ik, hiervoor ben ik toch niet als interimmer gaan werken? In de 7 jaar dat ik voor mijzelf werk heb ik voor elf opdrachtgevers gewerkt. Daar was men altijd blij met hoe ik opereerde. Lekker zelfstandig, onafhankelijk, kritisch en ook gewoon aan de bak en dingen realiseren.
Hoe kan dat verschil dan zo groot zijn?
Een wat?
Via een oud-collega kom ik terecht bij iemand die ook als interimmer werkt. We maken kennis en wisselen ervaringen uit. Als ik mijn huidige situatie uitleg, oppert zij om een drijfverenprofiel te laten maken. Een wat? Ik had er nog niet van gehoord. Zij legt uit, middels een drijfverenprofiel leer je jezelf kennen, wat je kwaliteiten en valkuilen zijn, wat je energie geeft. Maar ook hoe anderen reageren en hoe zij communiceren.
Klinkt goed, doe maar!
Een week later zit ik bij haar aan de keukentafel, ze licht mijn drijfverenprofiel toe. En daar beginnen de kwartjes met honderden tegelijk te vallen.
Daarom
Ah dat is waarom mijn collega zich niet betrokken voelde (Groen vs Geel). Dat is waarom ik goed met de directeur kon samenwerken (beiden Rood). Dat is waarom mij collega’s vinden dat ik alles wil veranderen en verbeteren. (Geel vs Blauw, Paars) Dat is waarom ze mij arrogant vinden. (Groen vs Oranje) Dat is waarom ik altijd alles wil snappen. (Geel) Dat is waarom ik nu zo strikt aan het doen ben. (Blauw onder stress) Dat is waarom ik nu geen energie krijg van mijn werk. (Geen resultaten, inzichten of actie) Dat is waarom ik op mijn website heb staan dat ik graag dingen bedenk, implementeer en echt aan de slag ga. (Geel, Oranje, Rood).
Wow…
Het is ineens zo duidelijk. En alles staat in een paar kleurrijke grafieken.
Vanaf dat moment is mijn drijfverenprofiel mijn leidraad. Elke opdracht(gever) leg ik langs de drijfverenmeetlat. Kan ik ermee samenwerken? Krijg ik ruimte en vrijheid (Geel)? Is er oog voor resultaat (Oranje)? Kan ik zelfstandig aan de slag, echt aan de bak (Geel, Rood)?
Gaat het dan altijd goed? Nou nee. Want soms heb ik een heel goed gesprek met de opdrachtgever en dan ga ik aan de slag en dan blijkt dat de cultuur in de organisatie een hele andere is.
Maar… ik kan het analyseren en snap waar het wringt. En ik snap ook wat ik moet doen om de zorgen dat ik er energie (Geel) van krijg. En soms is dat weer heel veel boeken bestellen en lezen, docu’s kijken, portie Amsterdam. Maar ik weet dat nu.
Inzicht
De afgelopen jaren heb ik gezien wat inzicht in drijfveren je kan opleveren.
Iemand die op zoek ging naar een nieuwe baan maar eigenlijk niet echt wist wat hij zocht. Totdat hij inzicht kreeg in zijn drijfveren. Een baan waarin vrijheid (geel) belangrijk was, resultaten behalen (Oranje) maar ook in een hecht team werken(Paars). In de sollicitatiegesprekken die volgden kon hij feilloos zien of het bij hem paste of niet.
Iemand die twijfelde of ze wel of niet voor zichzelf wilde beginnen. Totdat zij inzicht kreeg in haar drijfveren. Zag dat ze graag samenwerkte (Groen) en hield van structuur (Blauw). En zich realiseerde dat samenwerken als zelfstandige toch echt anders is dan samenwerken in een team. En voor een bedrijf ging werken waar veel processen, structuur was.
Iemand die als zelfstandige werkte en zich afvroeg waarom het sommige taken hem maar niet lukte. Zijn businesscoach adviseerde hem te gaan netwerken, visitekaartjes uit te delen. Het stond hem zo tegen (verwerping/allergie op Oranje). Hij snapte het zelf niet, werkte graag met mensen samen (Groen) en praatte ook graag met onbekenden maar netwerken…. Totdat hij zag dat hij meer van de echte langdurige relaties opbouwen was. Niet van de vluchtige salesachtige gesprekken maar echt bouwen aan een relatie. Kijk, dan ga je toch anders naar een netwerkbijeenkomst.
In mijn hoofd komen nu zoveel mensen en hun verhalen op. Ik nog wel uren doorgaan.
Het zal je inmiddels duidelijk zijn waarom ik zo vol passie en energie praat/schrijf over drijfveren. Elke keer weer doen mensen zoveel inzichten over zichzelf maar ook over anderen op. Over hoe zij communiceren en hoe dat wordt ervaren. Over waar zij echt energie van krijgen en hoe ze ervoor zorgen dat ze dat blijven krijgen.
Heb jij nog geen drijfverenprofiel? Dat is zo geregeld. Bestellen kan hier. Je krijgt dan van mij een link naar een online vragenlijst, die vul je in 20-30 minuten in en je kan direct je persoonlijke drijfverenrapport van ruim 25 pagina’s downloaden. Ik stuur je dan een link om samen (online) door je drijfverenprofiel heen te lopen en je vragen te beantwoorden.
Heb je al een drijfverenprofiel? Pak ‘m nog eens uit je kast of la.
Weet je nog wat jou drijft, wat je energie geeft? En doe je daar ook wat mee?
Wil je mij laten weten wat jouw grootste inzicht was?
P.S. Mijn blog voortaan wekelijks direct in je mailbox ontvangen? Schrijf je dan hier in.
